Handboek der algemeene ziektekunde / Naar de zesde verbeterde en aanmerkelijk vermeerderde Hoogduitsche uitgave op nieuw in het Nederduitsch vertaald.

  • Conradi, Johann Wilhelm Heinrich, 1780-1861
Date:
1842
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Handboek der algemeene ziektekunde / Naar de zesde verbeterde en aanmerkelijk vermeerderde Hoogduitsche uitgave op nieuw in het Nederduitsch vertaald. Source: Wellcome Collection.

    34/322 (page 20)
    anderen kunnen. Hier zijn derhalve inderdaad meer ziek- ten le gelijker tijd aanwezig, welker duurzaamheid echter verschillend kan zijn (* * * (§)). De zoogenaamde verschijnselen der oorzaak namelijk kunnen later ontstaan, dan de andere (in welk geval zij dan imy&ofAtvx, i7tiyzvyuoLToc,(Wepiphae- nomena genaamd worden), of zij kunnen ophouden, zonder dat de andere ziekte geweken is, en omgekeerd. Dcrzel- ver onderzoek is bijzonder daarom zeer belangrijk, omdat men daardoor tot de kennis van bepaalde schadelijke in- vloeden geleid wordt, waarop het zoowel bij de her- kenning (tdiagnosis) als hij de behandeling der ziekte zoozeer aankomt. Ook zijn zij menigmaal gevaarlyker, dan de andere ziekte, waarmede zij verbonden zijn. l)c verschijnselen der verschijnselen (gymp- tomata sympt omat urn) hangen van andere verschijnselen af en zijn slechts door middel van deze met den oor- spronkelijken ziektevorm verbonden, of zij zijn slechts middellijke gevolgen van denzelven. §. 25. Behalve de eigenlijke verschijnselen , die alleen uitwerkselen der ziekte, der stoornissen in de verrigtin- gen zijn (§), komt er nog eene soort van verschijnselen in (*) Het is duidelijk, dat men liet woord oorzaak hier niet in den strikten zin , waarnaar slechts datgene zoo genoemd wordt, wat den toereikenden grond tot het bepaalde aan wezen van eenige zaak bevat, genomen en dat men deze verschijnselen eigenlijk alleen met betrekking tot eenen zeke- ren ziektevorm aldus genoemd heeft. Dat de symptomata causae ten op- zigte van een’ zekeren ziektevorm tot de niet we- zenlijke bebooren , behoefde ook gaubius, die in het algemeen de lang vóór hem gebruikelijke verdeeling der verschijnselen in symptomata morbi, symptomata causae et symptomata symptomatum zeer goed ver- klaard beeft, van de lateren wel niet te leeren, diezulk een groot geschreeuw hebben aangeheven over de verwarring in de leer der verschijnselen, volgens hem ? plaats vindende. Vergelijk zijne Inst. JPath. §. 93—94, (t) Met de woorden €7riytvofAevM 9 iTnyevv'uxrx , gaf men vooral ook de dadelijke verschijnselen le kennen, in de ziekten voorkomende (§. s5.) en menigmaal verstond men onder i^iycVYiUXTcC zelfs de verschijnselen in het algemeen. Vergelijk foesii Oecom Hippocrat. op deze woorden. (§) 7Ä] zijn door sommigen ook wel p a s s i v e , lijdelijke verschijn- selen genoemd geworden, INiet alle verschijnselen, die eigenlijke wer- kingen der ziekte zijn, kunnen echter voor bloot passive verklaard worden, als men deze in dien zin aanneeint, dat het leven daarbij on- derdrukt of zeer verzwakt zou zijn. Want er kan ook bij deze verschijn- selen een geprikkelde toestand, vermeerderde of versnelde werkzaamheid (des levens) plaats hebben, zoo als zij ook active verschijnselen ten gevolge kunnen hebben , daar in het levend Organismus op gevoel en gewaarwor- ding opwekkingen en bewegingen volgen. Doch er worden-ook passive verschijnselen gevonden, bij welke het leven onderdrukt of verzwakt is, als : verlammingen, onmagt enz.